Mijn eerste werkweken, leuke uitstapjes, Peruaanse carnaval en Spaanse bloopers.

Hier weer een (lang) blogje vanuit het verre Peru, dat is alweer eventjes geleden. Ik weet nog dat het vorige blog eindigde met: ''Zometeen heb ik mijn eerste werkdag''. Inmiddels heb ik alweer 3 weken gewerkt bij Los Cachorros. Ik werk op een gezinsvervangend huis voor straatkinderen tussen de 6 en 18 jaar waar op dit moment 13 kinderen wonen. Het werk was vooral op het begin heel erg wennen. Ik kwam net uit mijn stage in Nederland gerold en kwam hier in een andere cultuur met andere kinderen, een andere taal, een andere werkwijze en een hele nieuwe organisatie. Ik weet nog dat ik bij de eerste dag dat ik binnenkwam gelijk een dikke knuffel kreeg van een van de kinderen en alle kinderen enthousiast vroegen hoe ik heette. Ik voelde me bij de kinderen welkom! Nu ik er iets langer werk merk ik wel dat ze natuurlijk niet altijd lief zijn. Wat ook logisch is, want toen ik de achtergrond van alle kinderen hoorde schrok ik wel even. Huiselijk geweld, (seksueel) misbruik, verwaarlozing en verslavingen zijn hier niet onbekend bij de kinderen. Bizar om te beseffen wat deze kinderen op zo'n jonge leeftijd allemaal al hebben meegemaakt.

Toen de kinderen erachter kwamen dat ik ook Engels sprak vroegen er een paar of ze Engels konden leren. Zo heb ik vorige week samen met Vera de eerste Engels les gegeven. Heel gestructureerd en rustig was het niet maar dan is het weer fijn dat je af en toe je frustraties in het Nederlands kwijt kunt tegen elkaar haha en dat doen we ook zeker. Wat leuk is is dat de kinderen nu vaak vragen: Miss, zoals de kids mij hier noemen, (klinkt hier als: mieeees),wat betekent ''Buenas noches?'' En als ze naar bed gaan zeggen ze soms trots (inclusief Peruaans accentje) ''Good night miss!'' Over nachten gesproken, ik heb laatst mijn eerste slaapdienst gehad. Dit houdt in dat we slapen op de kamer van de jongste jongens en twee keer per nacht ons bedje uit moeten om een rondje langs alle kamers te maken. Ik werk hier zo'n 40 uur per week: 4 dagen en een slaapdienst. Ik werk van 06:00-14:00 of van 13:30-21:30. Van mijn huis naar mijn werk is een (mooi) halfuurtje wandelen door de stad. En ja dat betekent dat de ochtend diensten zijn: Om 05:00 opstaan! Opstaan in het donker is soms wel even pittig maar ook dat went en betekent wel dat je de middag lekker vrij bent:) Ik leer de kinderen steeds beter kennen en krijg steeds meer een band met ze. Het kunnen echt schatjes zijn en ik kan ook echt met ze lachen! Ook de manier van werken went steeds meer en mijn Spaans gaat steeds een stukje beter. 

Naast het drukke werken heb ik gelukkig vrije daagjes. En niet zomaar vrije daagjes, want die daagjes worden goed benut hier! Mijn eerste uitstapje was een kampeerweekendje waarbij we met de auto door een super mooi landschap reden en ons tentje opzetten op een plekje midden in de natuur. 's Avonds wilden we een vuurtje maken voor onze soep maar de regen stond dat niet toe. We zijn toen een stukje gaan lopen en kwamen uit bij een Peruaans gezin dat prachtig woonde en waar wij mochten komen koken. Uiteindelijk hebben we hier een kampvuur gemaakt en zijn we er de hele avond gebleven, onder het genot van caliche (een warm drankje met rum). Zo zie je maar weer: Elk nadeel heeft zijn voordeel! De dag erna vervolgden we onze mooie route en maakten we een tussenstop voor een duik in een zwembad waarbij je uitzicht had op super mooie bergen, wauw!

Een week later ben ik met Dianne naar Wari en Quinua gegaan. We pakten een (hobbelend, met zo'n 12 mensen bezette) busje en hadden de verwachtingen in een dorpje uit te komen. Toen de bus ergens in de middle of nowhere stopte, bleven wij zitten, totdat iemand zij dat dit Wari was. Lachend stapten we uit en liepen naar een groot stuk muur waar we een kaartje konden kopen om naar binnen te gaan. Aangezien dat het enige was, deden we dit en maar en goed ook want het was een prachtige wandeling in de natuur! We vervolgden de reis naar Quinua, een schattig stadje zo'n halfuur verder. We wandeleden rond, aten Puca Picante (een van de weinige vegetarische gerechten hier); een gerecht met aardappel, rijst, spaghetti en tomaten. Hallo daar koolhydratenbom! Maar wel lekker :)

Toen we deze week toevallig allemaal vrij waren op donderdagmiddag gingen we met het huis en onze spaansdocent  naar Huanta. We wandelden, omgeven door heel veel groen en kwamen uiteindelijk uit bij een waterval. Aangezien het zonnetje scheen besloten we een natuurdouche te nemen onder de koude waterval.

Verder zijn de vrije daagjes gevuld met lekker uitrusten, boekje lezen, naar de markt, lekker koken en bakken (oreobrownies, koekjes, groenteburgers en nog meer lekkers), naar de sportschool aka The Powergym (Yes ik heb er eentje gevonden hier!) en op vrijdag en zaterdagavond vaak wat coctailtjes aan de bar.

En last but not least: Carnaval! Ook dat wordt hier in Ayacucho niet vergeten! Sterker nog, het is één groot feest hier. Veel organisaties lopen mee met een optocht, verkleed en met een eigen liedje en dansje. Zo dus ook Los Cachorros. 3 keer per week hebben we 2 uur geoefend en zaterdag was de grote dag. In onze traditionele Peruaanse carnavalsoutfitjes dansten en zongen we mee in de optocht. Leuk om carnaval een keer op een hele andere manier aan te horen! Ook vielen we op deze dag als gringos weer lekker op wat zich uitte in fotoshoots met de locale bevolking. 's Avonds deden we drankjes in het huis en gingen we weer de stad in om (salsa)dansjes te doen.

Om mee af te sluiten heb ik voor jullie nog wat leuke Spaanse bloopers, want een andere taal kan natuurlijk niet altijd goed gaan:

1. Mijn tweede werkdag gingen we met de kinderen zwemmen in een park in de buurt. De kinderen vroegen of ik mee ging maar ik had geen bikini bij. Ze zeiden dat dit niet uitmaakte en namen mij mee naar een vrouwtje die badpakken verhuurde. Uit een plastic tasje viste ik een zwart badpakje die ik voor 60 cent kon huren en die nog paste ook. Ik wilde het zwembad in maar hoorde dat de badmeester hard op zijn fluitje blies. Hij schreeuwde wat dingen in het Spaans maar ik verstond hem niet. Ik dacht dat het wel niet over mij zou gaan en ging verder het zwembad in. Totdat hij weer hard fluitte en het hele zwembad vol met Peruanen mij aanstaarde. Gelukkig bevrijdde een van de meisjes mij en pakte mijn hand om me mee te nemen naar de douche. Aha, ik moest dus eerst onder de douche voordat ik het zwembad inging..

2. Ik moest tijdens werk met een meisje op de groep een aantal dingen halen om te kleuren. We gingen naar de winkel en hadden alles bij elkaar maar hadden geen boneta. Ik ging er vanuit dat als we een ding misten, de rest wel mee kon. Maar dit bleek niet zo te zijn. We gingen andere winkels af maar nergens hadden we boneta. En nee, zonder boneta konden we de rest ook niet kopen. En ik maar vragen of we dan niet de rest konden meenemen. ''Nee miss'' werd er steeds (lachend) gezegd. Uiteindelijk, na zo'n halfuur kon het in een winkel. In afwachting wat we zouden krijgen, schreef de mevrouw een bonnetje en gaf deze aan ons. ''Kijk miss, dit is nou een boneta''. OEPS, ja, ''Bonnetje of boneta'' is eigenlijk ook wel héél weinig verschil.

3. We gingen naar de markt en wilden cactusfruit (heel bekend hier) kopen. We kochten er zo'n 5 en dachten deze mee naar huis te nemen totdat de vrouw het begon open te snijden en het aan ons gaf. Oké prima, we eten er eentje en de rest nemen we mee. Totdat ze na 1 hap de volgende al begon open te snijden. Lachend zeiden we dat we ze mee naar huis wilden nemen. De vrouw lachte terug, zei ''Si'' en sneed vervolgens nóg een cactusvrucht open. We probeerden haar nog te stoppen, maar tevergeefs. Uiteindelijk hebben we 5 cactusfruit achter elkaar moeten opeten en we hadden niks meer voor thuis. Of het lag aan ons Spaans of haar begrip is me nog steeds niet helemaal duidelijk, maar van cactusfruit had ik even genoeg!

Beeeesos y hasta luego!